2 lipca 2010 r.
Przedostatnia niedziela upłynęła pod znakiem I tury wyborów prezydenckich i deszczu. Drobnego, ale gęstego na tyle, by przeszkodzić w pójściu na rower. Plac zabaw też ociekał wilgocią…  Przespacerowaliśmy się zatem kawałek do… śmietnika, gdzie wyrzuciliśmy plastiki i stłuczkę szklaną, a potem trochę potańczyliśmy na deszczu śpiewając „I`m singing in the rain”. Kręciliśmy na chodniku parasolkami, chlapaliśmy wodą, choć nie mieliśmy kaloszy, a zwykłe buty – zupełnie jak Gene Kelly. Pomyślałby kto, że zwariowaliśmy, ale pogoda i wczesna dosyć pora sprawiły, że ludzi było jak na lekarstwo. Nawet mimo wyborów. A jak już jesteśmy przy tym temacie, to nie mogę nie wspomnieć o tym, jak kupiłam kolorowy magazyn. Właściwie, to niewiele tam było do czytania poza dwoma wywiadami, dla których zresztą kupiłam ów periodyk. Na okładce byli dwaj kandydaci do fotela prezydenckiego: Bronisław Komorowski i Jarosław Kaczyński. Zośka, wskazując na tego drugiego powiedziała, że na niego będzie głosować ( hi hi, jakby miała prawa wyborcze…), na co Szczypior od razu stanowczo objawił, że on będzie głosował na „innego” pokazując palcem sylwetkę na zdjęciu. Spytałam rozbawiona i zaciekawiona jego argumentacji, dlaczego? Odpowiedział, że jego kandydat jest fajniejszy, bo ma… okulary i wąsy Pewnie nie bez znaczenia jest tu fakt, że ukochany dziadek Szczypiora też ma okulary i wąsy…
W ogóle dzieciaki bardzo interesują się otaczającym światem, śledzą doniesienia mediów itp. Kolega Zośki na przykład, śledził słupki sondaży w prasie, przy czym gdy je już przeanalizował stwierdził, że… nie ma, po co iść na wybory, bo on już wie, kto wygra. Na skonsternowane miny rodziny odparł, że „przecież wiadomo, kto ma najwyższy słupek”;) A lubiąca zwierzęta koleżanka Zośki stwierdziła, że będzie głosować na upatrzonego kandydata, bo ten… ma kotka;) Szczypior nie donosił nic o sympatiach politycznych swoich kolegów z grupy, ale za to sam doskonale wie czego chce, co wyraził głośno wchodząc na salę i kierując się do pierwszej z brzegu pani z komisji wyborczej: „- Dzień dobly. Pszyszedłem wyblać plezydenta, bo jeden zginął w samolocie, a jak dlugi zginie, to tesz pszyjdę”. Zakłopotana w porę odciągnęłam go od rozbawionych pań, bo kontynuowałby – w domu to ze dwudziestu prezydentów już tak uśmiercił, za każdym razem dodając, że pójdzie „wyblać następnego, a jak my tesz umrzemy, to inni będą wybielać”. Jakkolwiek by nas to wprawiało w zakłopotanie czy bawiło, jedno jest pewne – dzieci bardzo interesują się polityką i chcą jak najwięcej na ten temat wiedzieć.
Pogoda sprzyja spacerom i zabawie, bo gdy nie pada, jest ciepło i przyjemnie, nawet gdy słońce chowa się za chmurami. A jak się tak chowa, a czasem zaczepnie łaskocze nas w nosy zza chmurki, to interesująco gra światło na budynkach, w koronach drzew, w kałużach. Wywołuje takie nasze małe impresje – dzieci poznały to słowo dzięki interesującej lekturze: „Linnea w ogrodzie Moneta”. To miła i sympatyczna książeczka o przyjaźni dziecka i staruszka, i o łączącej ich pasji – malarstwie Moneta. Bohaterowie razem wyruszają do Paryża, a podróż jest dokumentowana przez dziewczynkę. Kolorowe reprodukcje obrazów, przystępne opisy, ciekawostki (np. o ośmiorgu dzieciach Moneta i o jego postępującej, aczkolwiek uleczonej ślepocie), wtrącone obrazki liści charakteryzujące poznane przez bohaterkę drzewo sprawiają, że dzieci z zainteresowaniem słuchają opowieści. Po lekturze rozpoznają obrazy i wymienione gatunki flory. My dowiedzieliśmy się, jak wygląda zimoziół (zimoziół północny, czyli po łacinie linnea borealis; rośnie w Borach Tucholskich, jego kwiaty to delikatne dzwoneczki).
Sezon letni zaczął się u nas dżemem truskawkowym. Dostaliśmy zdrowe, niczym niepryskane truskawki ze wsi. Z części zrobiłam dżem truskawkowo-waniliowy, a z drugiej części truskawkowo-kawowy. Takie eksperymenty. Nie wiem, ile to postoi, ale mam nadzieję, że przetrwa do zimy – zdrowo posłodziłam. Lubię jedzenie w duchu slow food, ale wanilia wystąpiła tu w formie waniliny, bo nie stać naszej licznej rodziny na taką w laskach. To i tak niewielki kompromis. Myślę, że rozwinę temat slow food, wakacje i różne festyny, które nas czekają, będą temu sprzyjać, jednak na razie żyję podwórkowymi szaleństwami i… myślą o wyjeździe na Warmię. Już powoli obmyślam plany
Ps. Fasola „wygląda na dziewczynkę”, ale nie przywiązujemy się do tej myśli, bo pomyłki w tym temacie często się zdarzają. Okazuje się często, na którymś tam USG, że jednak coś tam się wcześniej ukryło między nóżkami. Albo nie okazuje się wcale i zaskoczenie jest dopiero na sali porodowej (Mieliśmy taki przypadek w rodzinie, Ania okazała się… Pawełkiem :)) Ważne, że dzidziuś zdrowo rośnie.
Ach, omal zapomniałam się pochwalić, że na zaproszenie znajomych byliśmy na Wiankach 2010 pod Warszawą. Chłopcy wcześnie wrócili z A. do domu, a my z Zośką, mimo mżawki, w płaszczach przeciwdeszczowych, byłyśmy niemal do końca. Obejrzałyśmy występ miejscowego chóru, a także koncert gwiazdy wieczoru – (uwaga, uwaga! olsztyńskiego, sic!) zespołu Horpyna. Strasznie się Zośce spodobali, a dodam, że widziała i słyszała ich po raz pierwszy. We mnie wywołali miły sentyment. A czadu dają jak dawniej Jednak największe wrażenie zrobiła na nas rekonstrukcja osady wojów starosłowiańskich. Oprócz uzbrojenia, którego można było dotknąć, a nawet przymierzyć (Zośce mało głowy nie wcisnęło w ramiona jak nałożyła hełm; )), pokazali obrzęd składania ofiary płomieniom, a nawet… starosłowiańską kuchnię. Podczas obrzędu kapłan chodził wokół ogniska, kadził palonymi ziołami, prosił o opiekę Słońce, na ogień lał miód (pitny), sypał na lud kaszą, aby tak się sypały błogosławieństwa. Dzielił się też tym miodem z najdzielniejszymi wojami, a pili z… rogu. Na koniec kapłan wszystkim życzył powodzenia, błogosławił i zagrał na rogu w cztery strony świata. Z ciekawostek dodam, że jedna ze skórzanych kolczug (nie bardzo wiem czy poprawnie to nazwałam) odziewała Daniel Olbrychskiego w filmie „Stara baśń. Kiedy Słońce było bogiem”. Co do kuchni, to mieli uwędzony łeb wieprza (Szczypior siadł na stylizowanym krześle obok ławy, na której leżał łeb, ale szybko uciekł. Łeb niesłychanie cuchnął, ale niewiasta wojów, zresztą bardzo miła, zlitowała się i usunęła tą niewątpliwą atrakcję poza zasięg naszych nosów). Były też podpłomyki, które wojowie piekli na blasze, podgrzewanej od spodu płomieniami z ogniska. Podawali je z dżemem brzoskwiniowym – choć brzoskwiń raczej wtedy Polanie nie jadali ;). Poza tym była degustacja kwasu chlebowego. Zocha piła pierwszy raz, ale tak jej posmakowało, że bez skrępowania biegała, co i rusz do wojów po dolewkę… Weszła z nimi w niezłą komitywę. Czyżby to ten kwas tak ich połączył;)? Mnie najbardziej podobało się coś, na co liczyłam i co żyło w mojej wyobraźni na temat Słowian – garnek zawieszony na trójnogu. Ugotowano w nim zupę jabłkową. Ogrzewany był oczywiście ogniskiem, nad którym wcześniej piekły się podpłomyki.  Takie kulinarne doznania, zwłaszcza tak przyjemne, tak smakowite, bardzo uatrakcyjniają edukację, bo przybliżają nam temat, sprawiają, że staje się bardziej rzeczywisty, przyziemny. Tę grupę entuzjastów kultury Słowian, krzewienia jej, można znaleźć w Internecie. Prowadzą nieco koczowniczy tryb życia, więc tak najłatwiej ich „złapać” gdyby ktoś chciał ich zaprosić do swojego miasta. W tej chwili nie pamiętam adresu strony, ale obiecuję sprawdzić i zamieścić na stronie Matki Polki na Facebooku. Tak tak, Matka Polka ma konto na facebooku i tam zamieszcza wiele interesujących linków dotyczących nie tylko ekologii, ale także edukacji, kultury (związanych z dziećmi) oraz (tak przed wakacjami) turystyki.
PS. Mam teraz więcej czasu, bo przed dwoma dniami starszaki pojechały z dziadkami na Warmię. To ich pierwszy wyjazd bez rodziców, ale jak to chyba często bywa, my, tzn. ja i A. bardziej przeżywamy to od nich. Choć przyznać muszę, że Brunisław też wygląda jakby smętniej, snuje się po domu, zagląda na łóżka dzieciaków i bardzo się cieszy, gdy do niego dzwonią:) Po wyborach jadę z Brunisławem na Warmię pociągiem. Dla niego to chyba dopiero druga czy trzecia tak długa podróż pociągiem. Niezła przygoda
Pozdrawiam serdecznie i życzę udanych wakacyjnych wojaży :)!